Ne 5:14-19
Nehemiasz opisuje koszt utrzymania namiestnika (gubernatora ziemi judzkiej) i jego współpracowników. Pokazuje także, że on sam ani jego bracia (współpracownicy) nie "jedli chleba namiestnikowskiego" czyli nie pobierali przynależnej im pensji. W odróżnieniu do jego poprzedników na tym stanowisku.

Poniżej wnioski z artykułu
THE TYNDALE BIBLICAL ARCHAEOLOGY LECTURE 1987
THE GOVERNORS OF JUDAH UNDER THE PERSIANS
By H. G. M. Williamson
Dedicated to the memory of C. J. Hemer
>>>
(i) Płaca urzędnikom na wszystkich szczeblach, od rzemieślników po satrapów, była zazwyczaj liczona w naturze, przy czym ilości, oczywiście, różniły się w zależności od statusu jednostki. Najczęściej wydawanym towarem na pensje było zboże lub mąka, których ilość
w przypadku wyższych urzędników znacznie przekraczała to, co mogła spożyć nawet duża
rodzina. W takim kontekście „chleb gubernatora” jest zatem po prostu jego pensją.
(ii) W tekstach skarbowych [perskich], które są późniejszymi z dwóch zbiorów i które kończą się tuż przed służbą [czasem gdy był namiestnikiem w Jerozolimie] Nehemiasza, mamy zapisy płatności gotówkowych zamiast części regularnej płatności w naturze. Może to pomóc wyjaśnić
niejasną pod względem tekstowym pierwszą połowę wersu 15, przetłumaczoną w RSV [revised standard version] jako „Dawni namiestnicy, którzy byli przede mną, nakładali ciężkie brzemiona na lud, i zabierali im jedzenie i wino, oprócz czterdziestu srebrnych syklów”.
(iii) Wiele tekstów odnotowuje wypłaty towarów urzędnikom nie tylko dla nich samych, ale także dla tych, którzy pracują z nimi lub pod nimi. Przytaczam tutaj część jednego wyjasniającego przykładu odnoszącego się do Parnaki, znanego starszego urzędnika:
„Codziennie (przez) Parnakę razem ze swoimi chłopcami otrzymuje 48 BAR [BAR (czasami zapisywane jako bár) jest jednostką objętości używaną w administracyjnych zapisach z Persepolis, najczęściej do opisu ilości zboża, jęczmienia lub innych towarów masowych. Jeden BAR odpowiadał około 10 QA]. (Przez) sam Parnaka otrzymuje 18 BAR. (Przez) jego 300 chłopców otrzymuje 1 QA każdy” (PFa 4, wiersze 8-16). „Chłopcy” w tym kontekście, jak zauważa redaktor tekstów, nie odnoszą się do wieku, ale do rangi; występują często gdzie indziej i z całości dowodów jasno wynika, że ​​są bliskimi asystentami (w tym przypadku) Parnaki i że są od niego zależni w kwestii wynagrodzenia. Podobnie jest z użyciem na'ar w Ne 5:15, a jeśli oni również byli bezpośrednio zależni od pensji gubernatora, jeśli chodzi o ich własne utrzymanie, możemy zrozumieć, dlaczego mówi się o poprzednich gubernatorach, że „ich słudzy (na'•rehem) również używali władzy nad ludem”.
(iv) Kiedy Nehemiasz mówi o 150 żydowskich urzędnikach, którzy „zasiedli przy jego stole” (w. 17), kuszące jest odczytanie tego w tym samym świetle.
(v) W wersecie 18 Nehemiasz stwierdza, co przygotowywano każdego dnia
na jego własny koszt: „jeden wół, sześć wybornych owiec i trochę drobiu,
a w odstępach dziesięciodniowych wino wszelkiego rodzaju w obfitości”. Jako
menu jest to nieco ograniczone; wyraźnie nie ma być
wyczerpujące, ale raczej wskazywać skalę zaopatrzenia. Można to porównać z  faktem, że Parnaka i inni
jego rangi urzędnicy otrzymywali dwie owce dziennie, ale że wół i
drób występują niemal wyłącznie w tekstach rejestrujących
specyficzne zaopatrzenie królewskie, np. PFT 692, 1-5 [Persepolis Fortification Tablets]: „1 wół, dostarczony przez Rumadę, (w) spichlerzu(?), (został) zapłacony królowi (w) Anzamanakka”, lub PFT 698, 1-9, „432 kury, (zawarte) w nich (będące): 6 lppur, 15 basbas, 65 ludaba, 346 kur kuktukka, dostarczonych
przez Irśenę, zostały rozdane w imieniu króla”.
Z całości tekstów wynika, że ​​ilości użyte na zaopatrzenie królewskie były, co nie jest nieoczekiwane, znacznie wyższe niż te dla jakiegokolwiek pojedynczego urzędnika. W tej skali „menu” Nehemiasza jest bliższe zakresowi menu urzędnika pod względem ilości, ale jego jakość była wyraźnie wyższa.
(vi) Pozornie dziwne stwierdzenie, że podczas gdy zaopatrzenie było dostarczane codziennie, wino było dostarczane w dziesięciodniowych odstępach, ponownie dobrze pasuje do naszego sugerowanego tła, gdzie teksty zazwyczaj określają czas, jaki każdy towar powinien obejmować, czy to miesięczna pensja, codzienne zaopatrzenie czy coś pomiędzy.
...
Jeśli chodzi o [księgę] Nehemiasza 5, nie pozostawiają one jednak zbyt wiele miejsca na wątpliwości, że Nehemiasz dobrowolnie zrezygnował z dodatku lub pensji, do których był uprawniony jako namiestnik. Jako taki zajmuje on miejsce obok swoich poprzedników o podobnym statusie w Judzie, nawet jeśli dowody wskazują, że nie byli tak hojni jak on, jeśli chodzi o egzekwowanie swoich należności.
<<<
Czy zatem obciążenia podatkowe związane z odbudową miasta i utrzymaniem elit miejskich były "ciężkim jarzmem"? Nehemiasz podkreśla, że on i jego ludzie utrzymywali się sami (a nie obciążali budżetu miasta).
Nie ma konkretnych danych o ilości mieszkańców miasta w czasach Nehemiasza. Zarządził on jednak "doludnienie" miasta opisane w Neh 11. Sądząc po tym, że lud błogosławił tych którzy dobrowolnie postanowili osiąść w Mieście (Neh 11:2), a tym samym zmniejszyć ilość zmuszonych do tego "losowaniem" mogło tak być (zakładając że z bardzo różnych powodów 10% wyznaczonych do zamieszkania w Jerozolimie nie mogło się zwiększać w dowolny sposób).

	grzegorz-ksiazek
	24 listopada 2024 08:28